25 lutego 2015
Pink money (dosł. różowe pieniądze) to określenie komentatorów ekonomii na fundusze, które z kieszeni osób LGBTQ są inwestowane w gospodarkę.
Kategoria: z punktu widzenia mniejszości
22 lutego 2015
Kiedy ktoś rzuca hasło „kino gejowskie” (chociaż to tylko odłamek kina queer), to na myśl wszystkim przychodzą „Brokeback Moutain” czy „Życie Adeli” (de facto, kino lesbijskie) – zaskakująco dobrze wdarły się w krajobraz kinowy masowego odbiorcy.
16 lutego 2015
Nie znam się dobrze na tym, o czym dziś napiszę, uprzedzam. Dlatego będę dziękować za pomoc wszystkim, którzy zgodzili się pomóc, jak i tym, którzy dorzucą swoje 5 groszy w komentarzach.
12 lutego 2015
skarbie czy mnie udusisz: poduszką w myszki mickey kiedy już zmizernieję.
10 lutego 2015
Czerwona róża to miłość, bławatek czy chaber – brak śmiałości, biała lilia – niewinność i czystość. To tylko kilka przykładów z zapomnianej mowy kwiatów, integralnej kiedyś części kulturowego wykształcenia Europejczyka. Kultura queer też ma taki odchodzący w zapomnienie zwyczaj – mowę chust.
7 lutego 2015
Z dedykacją dla Karola, wiadomo czemu Zacznijmy od muzyki, bo to rzecz, która raczej zasypuje podziały niż je wzmacnia. Wszyscy słuchamy muzyki, wielu z nas lubi nucić, grać, śpiewać. Nie jestem muzykologiem ani blogerem/dziennikarzem muzycznym, więc będzie językiem prostym, a wnikliwym.
5 lutego 2015
Z dedykacją dla A.L. – najlepszej mamy na świecie – Ilu z Was czuło kiedykolwiek ciężar, który przygniatał Was, o tu? Ja tak. Wszyscy? …Poe o tym pisał. [„Detachment”/”Z dystansu” reż. Tony Kaye, 2011 (ten fragment do zobaczenia od 7:27 tu)] Luty upłynie nam pod szyldem queer culture.
20 stycznia 2015
Poznań, Dąbrowskiego 77a, Nobel Tower. Fajny, nowoczesny budynek przy ruchliwej ulicy. Ludzie mnie mijają, niczego nieświadomi. Pan siedzący w recepcji nie domyśla się, do którego z wielu biur jadę i uśmiecha się promiennie. Idę do pokoju 4.13, i cieszę się, że nikt nie zwraca na mnie uwagi. Mogłoby mi bowiem zależeć na dyskrecji.
28 grudnia 2014
Czy każda historia ma happy end? No chyba nie macie 3 lat, żeby wiedzieć, że nie. Mało tego, są dni, kiedy feministka wstaje, trzaska drzwiami i ma totalnie ochotę na the worst end ever. Załóżmy, że ten dzień jest dzisiaj. Ta frustracja narastała we mnie od jakiegoś czasu.
21 grudnia 2014
Koleguję się (wybaczcie, że nie użyję hurraoptymistycznie dużego słowa: Przyjaźń) z reprezentantami wielu mniejszości. Oczywiście, po części dlatego, że do niektórych należę – to normalna kolej rzeczy, że człowiek szuka znajomych wśród podobnych sobie. Ale dzisiaj dopadła mnie pewna refleksja: niespecjalnie przebywam wśród hipsterów. Dotarł do mnie też powód.