O rany, postarzałom się! Dokładniej rzecz biorąc, stuknął mi 23 sierpnia kolejny rok na tej planecie. Blogerzy zwykle piszą wtedy tekst podsumowujący życiowe lekcje, jakie otrzymali, piszą o odkryciach, które poczynili.

Nie jestem pewne, czy jestem na tym etapie życia, żeby cokolwiek podsumowywać. Ledwie w lipcu skończyłom KOLEJNE studia, więc nawet swojej edukacji jeszcze nie wypada zamykać.

Stąd zgodnie z duchem mojej praktyki zawodowej chcę spisać 23 pytania (od dnia moich urodzin) wciąż czekających na odpowiedź. No, może nie w skali świata, ale ja jestem ciekawe.

1. Jaki model rodziny może realizować osoba queer, która potrzebuje miłości i akceptacji, ale nie zamierza brać ślubu ani mieć dzieci?

Pytanie to gnębi mnie tym bardziej, że nie jestem singlem, ale heteronormatywne sposoby realizowania swoich ról w podstawowej komórce społecznej nie jarają żadnego z nas. Sporo o tym czytam, na razie bez skutku (ale mogę polecić „Seks przyszłości” Witt, to jedna z ciekawszych lektur na tej drodze).

2. Ile jeszcze certyfikatów językowych będę chciało i będę w stanie uzyskać?

Z jednej strony gonienie za papierkami jest męczące, z drugiej – ustrukturyzowane. Znaczą chyba więcej, kiedy nie ma zewnętrznego przymusu (szkoła, szef), aby je zdobyć. Planuję swoje podboje mgliście.

3. Czy doczekam równouprawniania osób LGBTQ+ w Polsce?

Jak daleko zawędrują sprawy za mojego życia – czy skończy się na związkach partnerskich, czy może na dopuszczeniu do adopcji przez pary nieheteronormatywne? A może zrobimy krok wstecz, zdelegalizują stosunku homoseksualne i możliwość korekty płci? Bardzo się boję tego, co przyniesie przyszłość.

4. Czy nadaję się do polityki?

Znajomi nalegają, ja się stawiam. Aktywistyczne zrywy powodują, że jestem kontent.

5. Czy choroby takie, jak cukrzyca, depresja, Alzheimer czy HIV/AIDS będą uleczalne?

Zegar mój i wielu moich znajomych tyka. Chcielibyśmy wiedzeć. Chociaż po ponad 20 latach, kiedy nie ruszę się z domu bez glukometru i pena z insuliną oraz po kilku epizodach depresji, nie wiem, czy potrafiłobym nauczyć się siebie od nowa, bez tych elementów, które ukształtowały mój charakter i część poglądów.

6. Dokąd tupta nocą jeż?

Wszyscy ludzie z mojego pokolenia chcą wiedzieć. Wiemy już „po co?” – głównie w celach prokreacyjnych i by jeść. Ale DOKĄD?

7. W jakim wieku pozbędę się imposter’s syndrome i FOMO?

Gorzej, jeśli się okaże, że tego typu niepokoje i fobie są właściwe wszystkim specjalistom w mojej generacji.

8. Jak smakują owady i białko pochodzenia owadziego?

Są składnikiem diety – według różnych zestawień – od 50% do 75% ludzkości świata. A ja jeszcze nie miałom okazji spróbować…

9. Czy trzeba, a jeśli tak – to w jaki sposób, zasypać przepaść między czytelnikami książek a czytelnikami Pasków Grozy?

Nie wiem, czy sztuka powinna być elitarna, czy egalitarna. Wiem, że każdemu należy zapewnić narzędzia do obcowania ze sztuką, także tą wysoką. Ale jak to skutecznie zrobić? Ile osób skorzysta z takiej możliwości i czy to oznacza, że w życiu będą szczęśliwsi? Nikt przecież nie obiecywał, że sztuka będzie pocieszająca – ona ma wzbudzać różne emocje, w tym sprzeciw, gniew czy rozpacz. Może łatwiej czerpać ją z Pasków Grozy niż uczyć się uzyskiwać ją z cudzej twórczości..?

10. Gdzie widzę siebie za 5 lat?

Czy ktokolwiek w moim pokoleniu ma na to szczerą odpowiedź? Ja, jak do tej pory, mam tylko jedną: nie tu.

11. Dlaczego sprzedawcy odzieży, a w szczególności T-shirtów, nie przestaną dzielić jej na męską i kobiecą, a zamiast tego nie podzielą jej na luźną i obcisłą?

W obecnych czasach miałoby to więcej sensu. Zadałom kiedyś podobne pytanie na twitterze – dostało kilka lajków, ale żadnej odpowiedzi.

12. Czemu zamiast metroseksualny czy drwaloseksualny nie mówi się drwalogeniczny i metrogeniczny?

Tych ludzi nie pociągają metra ani drwale. Podobnie jak ludzie androgeniczni prezentują jakiś typ urody lub image’u!

13. W jakim kieruku będą się w Polsce i na świecie rozwijać systemy edukacji alternatywnej?

Homeschooling, edukaja demokratyczna, szkoły leśne, hackschooling, unschooling… rozwiązań jest tak wiele, że boli głowa. Chcę wiedzieć, czy to tylko moda, alternatywa, czy może coś przebije się do mainstreamu.

14. Dlaczego właściwie zleceniodawcy wymagają często pracy na whitelabelu?

Dla niewstajemniczonych: to takie rozwiązanie, gdzie po wykonanej pracy dostajesz zapłatę, ale nie włączasz owoców swojej pracy do portfolio ani Twoje nazwisko nie figuruje wśród innych autorów towaru lub usługi. Wielu tłumaczy i copywriterów, ale też rzesze social media ninja i innych freelancerów pracuje na whitelabelu. Co ciekawe, niemal nigdy nie są to graficy i projektanci stron WWW, ale Ci z kolei w zamian za mozliwość włączenia sobie czegoś do CV… nie dostają wynarodzenia.

15. Kiedy należy zacząć uczyć sekspozytywności?

A zakładam z góry, że należy. Obecnie jestem na etapie „jak najwcześniej”, bo sekspozytywność, to także np. umiejętność i świadomość możliwości ustalenia granic. Przymuszanie dziecka do całowania wujka, którego wcale nie chce całować, nie jest OK. Dziecko ma i tak ograniczoną możliwość dysponowania sobą, powinno przynajmniej mieć wybór komu i jak okazuje czułość. To zaprocentuje, gdy dorośnie. Ale nie wiem, czy kiedyś nie zgorzknieję i ta odpowiedź nie wyda mi się niewłaściwa.

16. Jak nauczyć innych, jak się uczyć?

Nie ma jednej złotej, idealnej metody nauki, która działa na każdego w odniesieniu do dowolnego materiału. Długofalowo trzeba ucznia wyposażyć w wędkę. Dać każdej i każdemu wachlarz narzędzi, z których może korzystać w zależności od potrzeb. Jest to zbyt długofalowy proces, żebym go mogło spokojnie przeprowadzać z większością moich kursantów i kursantek i głowię się, jak to zmienić.

17. Jak wyglądałby świat bez religii?

Czysto teoretyczne pytanie raczej. Ale kiedy przestalibyśmy zrzucać swoje trudne emocje i konsekwencje swoich działań na różne nieistniejące byty, a odwołali się do wartości humanistycznych i poczucia bycia człowiekiem – coś musiałoby drgnąć…

18. Czy warto się uczyć programowania?

Znam podstawy programowania w 3 czy 4 różnych językach, ale to raczej pojmowanie jak działają algorytmy i składnia w każdym z nich. Czy to umiejętność, w którą lepiej zainwestować czas teraz, bo kiedyś okaże się, że jest niezbędna, a ja zostanę boleśnie w tyle?

19. Jak się skończy 3 seria Twin Peaks i czy powstanie 4?

To pytanie na dziś dzień jest strasznie męczące, ale to pierwsze z tej listy, na które poznam odpowiedź. Już we wrześniu. Oglądacie?

20. Na jakich dorosłych wyrosną moi obecni wychowankowie?

Uczę już 15 lat, widziałom, jak moi uczniowie dorabiają się domów, rodzin (różnie rozumianych) i firm. Kiedy patrzę na tych, którzy obecnie mają 7-14 lat, martwię się jakoś bardziej. Chociaż wszyscy poprzedni są bardzo empatycznymi, odpowiedzialnymi i rozsądnymi dorosłymi. Uwielbiam w nich to, że nigdy nie przestali być ciekawi faktów i ludzi wokół siebie. Poczytuję to za sukces. Wielu z nich tworzy i pomaga. Oby wyszło i tym razem.

21. Kiedy pragniesz zmiany w swoim otoczeniu, co jest bardziej efektywne: ruchy oddolne czy regulacje odgórne?

I do tego:

22. Czy lepiej działać w ramach obowiązujących zasad, czy rozsadzać je od środka / z zewnątrz?

Motory zmiany przychodzą z różnych kierunków – to ustawy, ruchy obywatelskie czy anarchistyczne. To granie nieczysto (np. przez czarny PR) i umiejętna dyplomacja. Czasem to jeden lider, czasem masowy ruch. Z każdym rokiem jestem bardziej zdezorientowane co do czynników pozwalających osądzić, które rozwiązania są najwłaściwsze w jakich sytuacjach.

23. Za co będę pamiętane?

To pytanie, które szczególnie dręczy ludzi działających na wielu polach – nie chcemy rozmyć się w niebycie, ale wiemy też, że z wieloma osobami mamy tylko jeden tematyczny punkt styku.

 

Uff… skończyłom na ciężkim arsenale, trzeba było pytanie o jeżu dać na koniec ;). Ale z zupełnie innej beczki – pragnę przypomnieć, że wkrótce nowy rok szkolny, spodziewajcie się znowu więcej tekstów o tematyce okołoedukacyjnej! Oczywiście, będą języki obce, aktywizm i soft skills! Trzymam za Was kciuki! To będzie Wasz najlepszy semestr!